در قرن هجدهم میلادی فردریک – پادشاه وقت آلمان – در رقابت با لویی چهاردهم – پادشاه وقت فرانسه و بنیانگذار کاخ ورسای – دستور داد قصری زیبا بسازند اما با یک مشکل مواجه شد، چرا که خانه آسیابانی در مسیر ساخت قصر بود که به هیچ وجه حاضر به همکاری نبود.
فردریک به سراغ او رفت و گفت: بفروش.
آسیابان پاسخ داد: نه آنقدر پولدارم که به آن نیاز نداشته باشم و نه آنقدر فقیر که به آن نیاز داشته باشم، پس نمی فروشم.
فردریک گفت: می دانی با کی طرف هستی، دستور می دهم تا اینجا را از تو بگیرند.
آسیابان خندید و گفت: نمی توانی، چون هنوز در برلین قاضی هست.
پادشاه به یاد نصایح ولتر مشاور خود افتاد که گفته بود: «هرچه را خواستی، ابزار خود کن اما دستگاه عدالت را مستقل بگذار تا مردم به آنجا پناه ببرند، وای از آن روزی که مردم از سیستم قضایی نا امید شوند، آن وقت است که مردم به بیگانه پناه خواهند برد.»
