رأی شماره ۱۱۳۸ هیأت عمومی دیوان عدالت اداری مورخ ۱۴۰۰/۴/۵


اولا:
هرچند بر مبنای ماده ۲۰ قانون حمایت خانواده مصوب سال ۱۳۹۱ ثبت نکاح دایم، فسخ و انفساخ آن، طلاق، رجوع و اعلام بطلان نکاح یا طلاق الزامی است اما لزوم ثبت نکاح در دفاتر ازدواج و طلاق با اقرار به وقوع نکاح از سوی مقر و تنظیم و ثبت رسمی آن که از جمله‌ی اختیارات دفاتر اسناد رسمی است منافات ندارد.
ثانیا:
بر مبنای حکم مقرر در بند ۱ ماده ۳۲ قانون ثبت احوال مصوب سال ۱۳۵۵ ازدواج‌ هایی که در دفاتر اسناد رسمی ازدواج به ثبت نرسیده باشد با ارایه اقرارنامه رسمی مبنی بر وجود رابطه زوجیت بین متقاضیان ثبت واقعه ازدواج ثبت خواهد شد.
نظر به اینکه اقرارنامه زوجیت با تجویز قانون گذار به عنوان یکی از دلایل شرعی و قانونی و به شرح یاد شده تنظیم و ثبت می ‌شود و از سوی دیگر منع دفاتر اسناد رسمی از ثبت اقرارنامه و بی‌ اعتبار کردن آن صرفا از شیون و صلاحیت‌ های قانون گذار به شمار می ‌رود، بنابراین نامه مورد شکایت در مغایرت با قوانین مذکور و خارج از حدود اختیارات تنظیم شده و مستند به بند ۱ ماده ۱۲ و ماده ۸۸ قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری مصوب سال ۱۳۹۲ ابطال می ‌شود.

(( روابط عمومی کانون وکلای دادگستری گیلان ))

https://t.me/GuilanBarOriginal

خدمات الکترونیک