پس از تشکیل محاکم قضایی اشخاصی به عنوان وکیل در عدلیه مشغول به کار شدند. اما به علت عدم وجود قوانین جامع در خصوص وکالت، کار وکلا دچار بی‌نظمی و آشفتگی بود. نیاز به انسجام بخشی به امورات مربوط به وکالت و وکلا، ضرورت تشکیل نهاد متولی و ناظر بر وکلا با دو هدف اصلی رسیدگی و احراز صلاحیت علمی و اخلاقی وکلا و پیگیری تخلفات ایشان را موجب شد.
پیرو تلاش‌ها و پیگیری‌های رجال حقوقی وقت با هدایت مرحوم داوود پیرنیا شالوده نهاد کانون وکلا پایه گذاری و در تاریخ ۲۰ آبان ۱۳۰۹ رسما افتتاح گردید.
کانونهای وکلای دادگستری بدون اینکه از نظر مالی تحمیلی بر دولت حکومت و خزانه باشد، حق دفاع مردم را عهده دارد و با ارائه خدمات معاضدتی و تسخیری برای کسانی هم که قادر به پرداخت حق الوکاله نیستند وکیل رایگان و تبرعی تعیین می کند.
اعضای این نهاد مدنی ضمن گذراندن دروس حقوق در دانشگاه ها و کسب صلاحیت علمی بنابر مقررات و سوگندی که یاد می کنند با وثیقه گذاشتن شرافت خود در پاسداری از حق از نظر اخلاقی نیز خود را ملزم به ایستادگی در محور قانون می دانند. چرا که به علت اخذ پروانه وکالت از نهادی مستقل از حاکمیت وکیل در مقام دفاع احساس امنیت می کند و نگران مواخذه نظام قضایی در فردا و فرداهای بعد نیست.
به این شکل است که در تمامی کشورها نهاد کانون وکلا با حفظ استقلال از نظام قضایی به موازات دادگاه‌ها در نهادینه کردن فرهنگ قانون گرایی و نظم پذیری در جامعه پیش گام است.
بیستم آبان‌ماه ۹۳مین سالروز تاسیس کانون وکلای دادگستری
